[mkd_blockquote text=”صنایع پوشاک یا صنایع نساجی، انواع تجارت و صنعت را در طول عرصه تولید و زنجیره لباس و پوشاک وارد کرده است. صنایع نساجی (تولید پنبه، پشم، خز و الیاف مصنوعی) از طریق صنعت مد به صنعت خرده فروشان مد و تجارت با لباس دست دوم و بازیافت نساجی تبدیل شده است. بخش تولیدی صنعت پوشاک بر مبنای تکنولوژی لباس است که بعضی از آنها ماشین آلات و ماشین های دوختنی را شامل می شود و صنعتی شدن را تنها از شیوه های تولید نساجی قبلی می داند.”]
در اوایل قرن بیستم، صنایع پوشاک در دنیای توسعه یافته اغلب مهاجران را در مغازه های کوچک که معمولا قانونی بودند و گاهی نیز به طور غیرقانونی اداره می شد، درگیر کرد. آنها افرادی بودند که در شرایط سخت با ماشین های دوخت دستی کار می کردند و از دستمزد کمتری برخوردار بودند. این روند بدلیل تلاش برای حفظ صنایع موجود که توسط کشورهای در حال توسعه در آسیای جنوب شرقی، شبه قاره هند و آمریکای مرکزی به چالش کشیده شد، ادامه یافت.
گرچه جهانی شدن صنعت تولید را به طور عمده به بازارهای کارگری خارج از کشور ارجاع می دهند، اما در زمینه هایی که به لحاظ تاریخی مرتبط با تجارت است، روند رو به رشد صنایع مرتبط با طراحی مد، مدل سازی مد و خرده فروشی قرار گرفته است. تجارت پارچه در مناطقی مانند لندن و میلان در اروپا و نیویورک آغاز گشت.
همپوشانی قابل ملاحظه ای بین صنایع پوشاک، صنایع نساجی و مد وجود دارد. بخش پوشاک مربوط به تمام انواع لباس، پارچه های الکترونیکی و لباس کار است. صنعت نساجی نسبت به جنبه مد کمتر درگیر است، اما پارچه ها و الیاف مورد نیاز برای خیاطی را تولید می کند. صنایع مد همیشه به دنبال ارائه آخرین مدل های لباس است.

نیویورک، قلب صنایع پوشاک
شهر نیویورک اغلب به عنوان قلب صنایع پوشاک مد و لباس در ایالات متحده دیده می شود و در حدود ۴۰ درصد از همه طراحان مد و لباس در این شهر مشغول به کار هستند. اما کالیفرنیا، تگزاس و کارولینای شمالی نیز درصد خوبی از کارگران صنعت نساجی را تشکیل می دهند. بخش تولیدی این صنعت شامل کارگران تولید پوشاک است، این ها کسانی هستند که از الگوهایی استفاده می کنند تا پارچه های گوناگون را به انواع پوشاک تبدیل کنند. تولید پوشاک نیز نیاز به حمایت از کارگران دارد که شامل طراحان مد برای طراحی لباس است. الگوهای مختلف برای طراحی و ساخت یک لباس بر اساس، مشخصات طراح، بازرگانان و خریداران خرده فروشی ها که لباس را در فروشگاه خود قرار می دهند و مصرف کنندگان، ایجاد می شود. طبق گزارش وزارت کار، از سال ۲۰۱۴ صنعت تولید پوشاک حدود ۱۴۲،۸۶۰ کارگر داشت.
از لحاظ اقتصادی، صنایع پوشاک بخش اصلی سرمایه گذاری، درآمد، تجارت و اشتغال در سراسر جهان است. تغییر در نحوه تولید پوشاک کاهش فرصت های شغلی در بخش تولید را به همراه داشته است. بسیاری از عملیات در کارخانه تولید پوشاک به دلیل تنوع وسیعی از پارچه ها و پیچیده سازی برش و دوخت مورد نیاز کمی سخت شده است.
روندی که در صنعت مد و پوشاک ممکن است در سال های آینده بر اشتغال ایالات متحده تأثیر بگذارد، شامل تقویت کسب و کار در بخش خرده فروشی، افزایش استفاده از تجارت الکترونیک توسط مصرف کنندگان، بهبود تکنولوژی، کاهش نیاز به کارگران تولید پوشاک و ادامه استفاده از کشورهایی مانند چین برای تولید پوشاک است. با این حال، SelectUSA گزارش می دهد که صنایع پوشاک و نساجی در ایالات متحده رقابتی باقی مانده است و چین، هند و آلمان در ارزش صادرات جهانی در رتبه چهارم قرار دارند.

منبع: www.hamyartolid.com

[vc_text_separator title=”سایر اخبار” color=”custom” border_width=”2″ css_animation=”fadeInDown” accent_color=”#c18f59″]
[bdp_post_carousel]